Bu sayımızın dosya konusunu “kent, kent yönetimi, kent yönetimine katılım”a ayırdık. Derginin büyük bölümünü alan dosya konunsun yanı sıra söyleşimiz, doğrudan CHP ile ilgili makalelerimiz ve ilginç serbest yazılarımız var.
İlk dört makale, kuramsal yönü ağır basan yazılar. Bunların ilkinde Sema Erder kentleşme siyasetini ve yerel yönetimi genel bir çerçevede ele alıyor. İkinci makalede Nihal İncioğlu, Türkiye tarihsel bağlamında demokratikleşmeyle bağlantılı olarak yerinden yönetim temasını işliyor. Pınar Uyan Semerci ise, önceki iki yazarla ortak kitapları ekseninde ülkemiz yerel yönetim pratiklerini inceliyor. Kurama dönük makalelerin sonuncusunda Ece Öztan yerel katılım kavramının neoliberal süreçlerle ilişkisine odaklanıyor.
Sonraki üç yazı somut spesifik durumlara odaklanıyor. Çiğdem Aksu Çam Türkiye yerel yönetim dinamiklerini Adana örneği üzerinden sunuyor. Fırat Genç Kürt Sorunu bağlamında Diyarbakır’ın uğradığı yıkımı sergilerken Güldem Özatağan da nüfusu azalan kentlere ilişkin stratejilere değiniyor.
Tuba İnal Çekiç kent yönetimlerine katılım süreçlerini gözden geçirirken Itır Akdoğan kadının kent süreçlerine katılımını saha araştırması ekseninde inceliyor. Haluk Eyidoğan kentlerimizin yürürlükteki mevzuat ışığında afet yönetimini ele alıyor; Ulaş Bayraktar ise yerel örgütlenmeler üzerinden demokrasiye yönelim sürecini irdeliyor. Babür Atila, dosya konusuna ilişkin makaleleri, alıştığımız üslubuyla yazdığı İstanbul’a ilişkin yazıyla noktalıyor.
Söyleşi, bu kez yine dosya konusu ile ilintili. Mehmet Kuzu, Ege’de sosyal kooperatifçiliği ayrıntılı biçimde anlatıyor ve gençlerin yerel yönetime katılımına ilişkin görüşlerini okurlarımızla paylaşıyor.
CHP’ye ilişkin üç makaleden ilkinde Zeynep Altıok Akatlı, 2019 perspektifinde partinin yönelimlerine eleştirel yaklaşımlarını yoldaşlarına bir mektup formunda açıklıyor. Ercan Karakaş “tüzük kurultayı” dolayısıyla CHP’nin benimsemesini dilediği ilkeleri sıralıyor. Filiz Aydın Koç’un CHP olağan kurultayına ilişkin sayısal değerlendirmesi bu bölümün son yazısı.
Serbest yazılardan sol ile ilgili olanlardan Oğuz Oyan’ınki bu düşünce akımının günümüzdeki durumunu genel olarak Avrupa’ya, özel olarak da İngiltere’ye bakarak inceliyor ve Türkiye için notlar düşüyor. Aydın Cıngı 4 Mart 2018 tarihli İtalya genel seçiminin, Avrupa demokrasisi ve Avrupa Birliği’nin bütünlüğü açısından risklerini gözler önüne seriyor. Orhan Sarıbal Türkiye tarımının AKP elinde düştüğü dramatik durumu dikkatlere sunuyor.
2017-2018 kışını da devirdik, ama bahar tam anlamıyla gelmiş değil. Umarız ki, 2019’da karanlık dağılır, bahar erkenden gelir ve sonraki tüm mevsimleri masmavi bir gök altındaymış gibi yaşarız.
İçindekiler
Değişen Şehirlerde Değişmeyen Yerel Siyasetle Nereye Kadar? Sema ERDER
