İsveç Sosyal Demokrat Partisi ya da İsveç İşçi Partisi’nin (SAP) lideri  Tage Erlander, 1946 ile 1969 yılları arasında ülkesinin başbakanlığını yapmıştır. Bu 23 yıllık kesintisiz görev süresi parlamenter demokrasiler için bir rekordur. Erlander, art arda 7. genel seçimini, hem de dört muhalefet partisinin toplamından fazla milletvekilliği elde ederek kazandıktan bir yıl sonra, 1969’da yerini genç yoldaşı Olof Palme’ye bırakmıştır. 

“Refah devleti” ve “refah toplumu” simgesi olarak tanınmış olmasını, İsveç, Haziran 1985’te 84 yaşında iken yitirdiği bu devlet adamının icraatına borçludur. İkinci Dünya Savaşı sonunda ülkesinin başına geçen Erlander ılımlılığı, pragmatizmi ve mizah duygusuyla tanınan bir politikacıydı. Tage Erlander “güçlü toplum” vizyonunu, “varlıklı bir toplumun yarattığı hızla ve çok alanda hizmet talebine yanıt getirme amacıyla büyüyen bir kamu sektörüne sahip toplum” olarak açıklamıştır. Onun döneminde kamu sektörü, özellikle refah devleti kurumları çok büyümüş, ancak kamulaştırmalara nadiren başvurulmuştur.

Görev süresinin İkinci Dünya Savaşı sonrası ekonomik gelişme dönemine rastlaması, Erlander için ayrı bir şans olmuş; o da, zamanının ruhuna uygun bir siyasal çizgi gütmüş, hatta zamanın ruhunu sembolize etmiştir. Toplumların kalıcı kazanımlarına dönüşen sağlık sigortası, kapsamlı emeklilik hakları vb onun döneminde İsveç’te yasalaşmıştır. Öte yandan, ülkesinin NATO dışında kalmasını sağlamış ve 1968’de Nükleer Silahların Yayılmasının Önlenmesi Anlaşması’nı imzalamıştır. Sosyal Demokrasi fikriyatının temel taşlarını gerçeğe dönüştürmeyi başarmış bu devlet adamını saygıyla anıyoruz.